ხატოვანი მოტივაციები /ლიტერატურულ-შემეცნებითი ჟურნალი: „ხალხმა ვერ გაიგო...“

„ხალხმა ვერ გაიგო...“–\იუმორისტული შენიშვნა /

ქართულ „ქრონიკებში“ –ისტორიული მოვლნების ინტრიგული ეპიზოდები მაქვს მხედველობაში, სცენები სხვადასხვა შეფერილობით მეორდება...

პერსონები, რომლებიც, საკუთარ მისწრაფებებში, მთლად ნათლად ჯერ კიდევ, ვერ გარკვეულან, ხშირად იშვლიებენ: „ხალხმა, ვერ გაიგოო და ამან –ერთი საბჭოური ანეკდოტი გამახსენა:

რუსეთში რევოლუციური ორომტრიალის დროს ჩარჩენილი ჩინელი „საშოვარის მაძიუბელი“, რომელიც რუსულად, „ბორძიკ–ბორძიკ“ ლაპარაკობდა, და ვინ ვის ან რისთვის ებრძოდა, მთლად ნათლად ვერ წარმოედგინა, თავის აპარტამენტში შეიკეტა იმ იმედით, რომ გარშემომყოფთვის მინიშნებინა: –მე არვის საქმეში არ ვერევიო! შეიძლება ითქვას, საერთოდ აქ არ ვარო; ანუ ჩვენებურ „ნივიჟუს“ იჭერდა.

და ერთხელაც, მის კარზე აკაკუნებენ:

ისიც მექანიკურად, ჩინურად მომღიმარე, აღებს კარს:

–წითლებს მასპინძლობ?–ჩაძიებით ეკითხება მოსული; შეზარხოშებული სამხედრო.

–მობრძანდით. მობრძანდით!–„დნება“ ჩინელი.

–ორმოცდაათი როზგი მაგას!–ბრძანებას იძლევა პორუჩიკი და „გადასაკრავად“ სამზარულოს მიაშურებს.

და თანხმლები კაზაკებიც...

აკვნესებული მასპინძელი ხვდება, რომ შეცდა...

იერით თუ ჩაცმულობით ვერ ამოიცნო მომხდურები.

***

ის დღე კვნესაში გალია და დილით კარზე კაკუნი მეორდება...

მასპინძელი ფრთხილად აღებს კარს...

–თეთრებს მასპინძლობ?–ეკითხება ჩაძიებით მოსული, შეზარხოშებული სამხედრო.

ჩინელი აკვირდება ნაცნობი სახეა. „აა, თეთრი ყოფილა!“

–მობრძანდით. მობრძანდით!–მოკრძალების ნიშნად თავს ხრის.

–ორმოცდაათი როზგი მაგას!–ბრძანებას იძლევა მოსული.

და თანხმლები კაზაკებიც... მისი კვნესის ხმაზე შეზარხებული შეფხიზლდება:

–აა, შენ, ისევ ის ხარ...

–თქვენ ხომ გუშინ?!

შუაღამეს გავრიგდით და წითლების მხრეს გადავედით!–როხროხებს ბრძანების გამცემი.

რამე „გადასაკრავის“ მოძიების იმედით, ისევ სამზარულოს მიაშურებს.

ალიონისას კარზე ბრახუნი ისმის...

„წინდახედული“ მასპინძელი, პირდაპირ კართან ჩაიწევს შარვალს და გასაროზგად მოსულებს უკანალს უშვერს, რათა აპრარტამენტი „დარბევისგან“ იხსნას...

„ხალხმა ვერ გაიგო...“ – ხშირად შეხვდებით, ამგვარ მინაწერს ფეისბუქში... არვის წყენინება არ მინდა, მაგრამ ხალხის წარმომადგენელთა გარკვეულ ნაწილს, ხშირად ემართება ამგვარი რამ და გაამაყებული გამარჯვებას ზეიმობს, ან წუხილს მიეცემა ხოლმე და მერე გადაწყვეტილებასაც, ამგვარი განწყობის ტალღაზე იღებს...

„ხალხმა ვერ გაიგო...“ –მართლაც, შესაძლოა, ზოგჯერ მეც, უმეტესად სიჩქარეში, ინფორმაციის არასრულფასოვნად აღქმის გამო, მაგრამ სულ სხვაა, ვინაც ვაჭრული გარიგების შედეგად, ბევრი რამის გაგებას არც ცდილა;

ერთეულთა მოგონებეშიც კი, სხვა სამშობლო ცოცხლობს...

„ვეფხისტყაოსნის“, ილიას, ბარათაშვილის, გურამიშვილის, სულხან–საბას და... რომ ჩავყვე, ძალზე ბევრიც არ არის, მაგრამ მერე ყოველ გამორჩეულს, მაინც, ვერ გასწვდები....

სხვათა ფიქრებში; დოლარი, ევრო, მარკა, ფუნტი; შაურმა, მწვადები, ხაჭაპური; ხინკალი; ჩიზბურგერი, ბეიგელი, ბურგერ კინგი; ბერგერები, ბერგერები, ბერგერები; ინდივიდუალურად გააგრძელეთ, უკეთ გამოგივათ და რომელ ერთობაზეა საუბარი...

ძველ ქართველებს, ძირითადად, საკვებიც ერთნაირი ჰქონდათ... მცენარეული, თევზეული, ცხოველური და შიგადშიგ ხორცეულიც; მარხვას იცავდნენ, „აღქმას“ იცავდნენ... ვინმეს, „შესარცხვენად“ კი არ ვიხსენებ, ძირითადად, მეც ვერ ვახრხებ... თუმც, „სამარხულო ნამცხვრებით, და ასე შემდეგ, ნამდვილად არ ვარ გართული... მთავრია, სხვათათვის, თვალის აბმას მოვეშვად; ახლა, ასე ადვილად, არც ჩვენს უმწიკვლოებას დაიჯერებს ვინმე და ვერც ვერვის „გადავაცდენთ“, ბევრად უმჯობესია უშუალონი ვიყოთ: სრულყოფილი ამ მიწაზე, ვერც ვერვინ იქნება, მაგრამ სრულყოფილებისკენ კი უნდა ვისწრაფვოდეთ... მოკლედ, უპირველესად, ერმაც და ბერმაც, გარკვეული გამონაკლისების გარდა, „პაკაზუხობის“ სინდრომი უნდა დავძლიოთ; განსაკუთრებით ქვეყნის პოლიტიკის წარმართვის მოსურნეებმა...

„ხალხმა ვერ გაიგო...“, შესაძლოა ამაზეც თქვან, რადგან ზოგ–ზოგებს, ვერ წარმოუდგნია ერთი სახის, უმეტესად მცენარეული საზრდოთი კვება, ან ... ვინაც გაიგო, ფიქრში გააგრძელოს...