აწ, სასეიროდ იფრქვევა სიბრძნე...
ინტერნეტს, ნამდვილად ვემადლიერები, რადგან წიგნს, ვითარებათა გამო, მიუხედავად მასმედიაში ატეხილი ხმაურისა, ბევრად ნაკლები თაყვანისმცემელი ჰყავს, ვიდრე ათეული წლების წინ, და დიდად სამწუხაროა, საერთაშორისო მოკვლევის ის მონაცემებიც, სადაც, ერთ დროს, წიგნიერებით განთქმული ქართული საზოგადოების დიდ ნაწილს, თურმე, კითხვა უჭირს, ანუ მთელი, ათი თაობის წარმომადგენელთა, გარკვეული ნაწილი, საკუთარი სახელისა და გვარის დაწერასაც ვერ ახერხებს და უფრო შემაწუხებელი პრობლემა ისაა, რომ თუ ასოების ამოცნობაში, ასე თუ ისე გავარჯიშებულია, „წაკითხულის“ გააზრებაში ბრკოლდება...
აბა, შე დალოცვილო, ვისთვის წერო, უნდა ჩამეძიოს მკითხველი, შენთვის და შენნაირებისთვის,
ჩემო
კარგო, ჯერ კიდევ
ფხიზლობენ
„აკადემიური
რანგის“
მკითხველები
და
მომდევნო
თაობებშიც,
საკმაოდ
არიან,
კითხვის
უნარის
ნიჭითა
და
შეცნობის
ალღოთი
დაჯილდოებულნი.
უღრმესი
მადლობა
მათ,
ამ
ამაგისთვის.
ალალად ვამბობ, უპირველესად, წიგნიერთა მზაობაა სასიხარულო, თუ ჩემი შემოქმედება
აინტერესებთ,
უღირთ,
იზიდავთ,
ხომ
კარგი,
მაგრამ,
მთავარი
ისაა,
რომ
ისინი
აზროვნების მომცველი ამა თუ იმ სივრცის, მხურვალე გულშემატკივრები არიან.
ინტერნეტს, ნამდვილად ვემადლიერები და როგორც,
კარგა
ხნის
ბლოგერი
და
ფეისბუქმომხმარებლი;
მიუხედავად,
იმისა,
რომ
„მეგობართა“
სიმრავლით
არ ვარ „წარჩინებული“, ვფიქრობ, „მსოფლიო-ქსელი“, გვარიანად გვანებივრებს,
ჩვენს
ნააზრევზე,
ხელოვნური
ინტელექტის
კვალობაზე
გაწეული,
უსწრაფესი
თარგმნის მეოხებით, სხვა ენებზე მოაზროვნე ადამიანებსაც „მიუწვდება თვალი“
...
და თუ ჩვენთან, გვხდება აგრესია, ერთი ქართველი ლექსის მწერლისა, ლექსის სხვა მთხზველის
მიმართ,
ამის შეფასება, მკითხველის გემოვნებაზეა დამოკიდებული, რუსთაველს თავის პოემაში მშვენივრად ააქვს განმარტებული, ლექსთა
მთხზველთა რიგითობა,
ოღონდ
არც
ერთ „მოშაირეს“, შაირს არ უკრძალავს, აქ, უფრო სადარდებელი ისაა, ზოგჯერ, იქნებ ხშირადაც, ასობით მომხმარებელი, ისე გულისმოსაფხანად
თუ
მარაქაში
გარევის
მიზნით
არიგებს
ე.წ. ლაიქებს....
ალბათ, ესეც, არ უნდა მივიჩნიოთ ტრაგედიად, ოღონდ, საქვეყნო საქმეში ნუ ვიქნებით ბრმად წამხედურები...
აგერ ახლა,
ერთ, ფხიზლად
მაზროვნე „ფეისბუქმომხმარებლის“ პოსტში საქართველოში მომძლავრებულ უარყოფი
მახასითებლებში, ბოლო
მუხლად ამოვიკითხე: „უწიგნურება, უწიგნურება, უწიგნურება...“–ვერც, ასერიგად „გავწირავ“
ჩემს ხალხს
და არ
მგონია, ასეც
იყოს, მაგრამ,
ის კი,
ნამდვილად მაშფოთებს,
რომ კულტურულ
დაწესებულებში, გვარიანი
ხელფასის სანაცვლოდ
წარმოდგენილ „პერსონათა“
გვარიანი შემადგენლობა, „წამხედურობითაა“ შეპყრობილი.
უფრო გასაგებად,
რომ ვთქვათ,
(ამგვარი საწუხარის
მომცველი სტატიები
ადრეც, რამდენჯერმე გამოვაქვეყნე პერიოდულ
პრესასა და
ინტერნეტში, მაგრამ,
რა თქმა
უნდა, ჩვეულებისამებრ, ვისაც ეგების,
მსგავსი
„უწიგნურობით“, არც
ინტერესდება.
წიგნის გამოცემა,
პროფესიონალი მწერლისგან, რომელიც გრანტითა
თუ მსგავსი
წყალობებით არაა
დაფინანსებული, საძნელო
საქმე რომაა,
ცნობილია (იქნებ,
ვინმემ ეჭვი
შეიტანოს, ჩემს,
როგორც, ლიტერატორის პროფესინალიზმში, ნუ იჩქარებს, ჯანრი გოგეშვილის შემოქმედების „დაგემოვნებას“ არ
ვავალდებულებ, ინტერნეტი
გადაათვალიეროს), ჰოდა,
როგორღაც, ამ
ლიტერატორმა საგამომცემლო პროგრამების ცოდნის
წყალობით, მოახერხა
ტექსტის აწყობა,
დაკაბადონება და
მცირე ტირაჟით
წიგნის
სტამბური წესით
გამოცემა, მერე,
მისი რამდენიმე
ეგზემპლარი საჯარო
ბიბლიოთეკაში დაბინავდა,
იქ აღრიცხეს,
შეადგინეს კართოთეკა,
მაგრამ განა
ეს საკმარისია, კითხვისადმი, წაკითხულის გააზრებისადმი პრობლემატურ საზოგადოებაში, რა გახდა,
მცირე ანოტაციით
გამოცემული ლიტერატურის შინაასის მიმოხილვა
და იქვე,
ინტერნეტში, ვთქვათ
„საბიბლიოთეკო ცნობარში“
ან მაცნეში
მისი გამოქვეყნება. (ვისაც რეკლამის
„მარიფათი“ აქვს,
ამას, ისედაც
ახერხებს.) აღარ
გავაგრძელებ, რა,
როგორ ხდება,
მაგრამ, მთლად,
ასე ბუტაფორიული მიდგომაც არ
ივარგებს, ავტორზე
ისტერიულად „გადარევას“,
როგორც ეს,
ზოგჯერ, უმეტესად კი,
უცხოელ ავტორთა
მიმართ „ფიქსირდება“, არვინ გაიძულებთ,
მაგრამ წიგნის
შინაარსის მცირე
მიმოხილვით წარდგენა,
თქვენ მოვალეობად უნდა იქცეს.
ჩნდება „გონიერი იჭვი“, რომ
თავად ბიბლიოთეკის „პროფესიონალი“ თანამშრობლების უმეტესობა, კითხვით თავს
არ იწუხებენ...
კი ბატონო,
ხმაურიანი პრეზენტაციები არ გვაკლია,
ოღონდ, ამ
უთავბოლო „ქროლვაში“,
მკითხველი ფაფუ!..
და ერთიც –
წრფელი განცდების მესაფლავეა…
აწ, სასეიროდ იფრქვევა სიბრძნე,
აწ, ლამის ყველა ინტელექტია,
თუ სენტენცია სმენიათ სადმე,
მიუჩანთ, როგორც ბიჟუტერია…
გათავისება, ვერ შეძლო ბევრმა,
მაგრამ იმოწმებს სხვათა გენიას,
და ნაკითხობა, ნიღბად ქცეული,
წრფელი განცდების მესაფლავეა…
ჯ.გ.
© გახსოვდეთ!..
”საავტორო უფლება”
Комментариев нет:
Отправить комментарий