Translate

вторник, 18 февраля 2025 г.

კვერი /იუმორისტული ნოველა/

 

კვერი /იუმორისტული ნოველა/

მარადიული საოცრება!
წამოცდა სკულპტორს;
ხელში ჩაქუჩი ეპყრა;
მშვენება ქალი, იჯდა ბუხართან,
მინავლულ ღადარს აღაგზნებდა...

სწავლების უცნარ მეთოდს ნერგავდა ინდიკო, უცხოურ ლიტერატურაში მაკვარანცხულ სტროფებს პოულობდა, მერე სტროფებს თარგმნიდა, ზოგიერთ სიტყვას შეასხვაფერებდა კიდეც, /შიგადაშიგ, თავადაც თხზავდა./ მთავარი გახლდათ სტროფის შინაარსი, ორაზროვნულად აჟღერებულიყო. სკოლაში მისვლამდე გადაამრავლებდა და გაკვეთილის დაწყების წინ, მოსწავლეებს სათითაოდ ჩამოურიგებდა.
საერთაშორისო ფონდიდან დაფინანსებული პროგრამისდა მიხედვით, თავისუფალი აზროვნების უნარს უღვივებდა მოზარდ თაობებს.
ახლაც, მორიგი „სიურპრიზი“ ხალისიანად მოჰფინა მაგიდებს, პედაგოგის მაგიდასთან დაბრუნდა, ერთხელ კიდევ გადაიკითხა თავისი „ნახელავი“; უკვე პასუხმიწერილი ფურცლების ჩაბარების მოჩქარე ბავშვებისთვის, ჩვეულებისამებრ მადლობის შეგებება დაიწყო და სანამ, მოსწავლეთა პასუხების კითხვას, თავისებური დაგემოვნებით შეუდგებოდა „საგამოცდო ფურცლების“ დასტა გადაათვალერა; აღმოაჩინა; ღუტუს ფურცელი აკლდა. ის იყო, მისკენ მიმართა მზერა, რომ ყმაწვილმა, სულსწრაფად შესძახა:
_კვერი!
ბავშვები გაოცებისგან დაიბნენ.
პასუხი ყველასთვის მოულოდნელი იყო, თანაც ღუტუსგან, არვინ ელოდა ასეთ „სიურპრიზს“.
-სადაა, აქ კვერი?!
გაიკვირვა რამდენიმე მათგანმა.
_ნაკვერჩხლებიანნაცარმიყრილი, რომ იყო!_ნიშნისმოგებით ახსნა ბიჭმა, თან იცინოდა.
არადა, თანაკლასელების პასუხებში ჩამოთვლილი იყო; „მშვენება ქალი“; „სკულპტორი“; „ბუხარი“; „მარადიული საოცრება“; თავად ჩაქუჩიც კი. ოღონდ, არამც და არამც კვერი...
სიტუაცია, თითქოსდა დაიძაბა; კიდევ კარგი, ინდიკომ დაბნეულობას თავი დააღწია:
_უჰ, შე მართლა მაკვარანცხო?!_აღფრთოვანებით შესძახა და იგრძნო, ამ თითქოსდა, არაფრით გამორჩეულ ღუტუსგან, იმ წუთებში, „სკოლის ვუნდერკიდმა“ გამოაცისკრა.

ჯ.გ.

 საძიებელი


იხილეთ:  

_*_*იხილეთ ნოველები და მოთხრობები

***
გრიგალში
*
ად, ვინ, როგორ, რა ფერებში... _ ანუ, არც არაფერი ხდებოდა თითქოს... (ლაშქრული, კამპანელლა, ფოქსტროტიცნობილაძე, მავზოლეუმი და ისევ ცნობილაძეაფრიკა და ამერიკა…)...
 *

 

Комментариев нет:

Отправить комментарий