ხატოვანი მოტივაციები /ლიტერატურულ-შემეცნებითი ჟურნალი: მორიგების უნარიც, ამგვარ „აღმავლობაში“ შედის“...

მორიგების უნარიც, ამგვარ „აღმავლობაში“ შედის“...

ქართულ, პოლიტიკურ სინამდვილეში, ცნება „მორიგდით!“; უკვე, სრულიად დაოსებული, გამოფიტული და შელანძღული ჩანს: კარგა ხანია, ამ აზრის მატარებელი „მოწოდება“; ყოველი მხრიდან, საეჭვოდ განიხილება. როგორ შეიძლება, ლიბერალსაც თანაუგრძნობდე, კონსერვატორსაც,და...

მაგრამ, ყველანი ხომ, საქართვლოს წიაღში მოღვაწეობენ... განსჯა, მათი მოსაზრების გაზიარებას არ ნიშნავს; სხვათაშორის, ზოგჯერ, პიროვნება სრულად, საკუთარ აზრს არ იზიარებს, ისე კი, უმჯობესია, მევრმა, განსაკუთრებით კი, პოლიტიკით შეპყრობილმა, ამ ქვეყნის მოქალაქემ, ამ თემებზე ილია ჭავჭავაძის თხუზულებებს, გადახედოს... პირადად მე, პროფესიონალი „მომრიგებლის პრეტენზია არ მაქვს, მაგრამ იმის შეხსენება კი, რომ სამკვდრო–სასიცოცხლო ბრძოლის შემდეგაც, ყოველივე მორიგებით მთავრდება, ნამდვილად მმართებს...

„სამშობლოს განცდა მარადიული...“ განუწყვეტლივ თანსდევს, ჩემს შემოქმედებას, მაგრამ, ეს იმას არ ნიშნვას, უსამშობლო, „მომთაბარე“ ხედვები, „გადაგვარებად“ მივიჩნიო; თუმც... აი, ამჯერად დინამიკის პროზაულ განვითარებას, პოეტურს ვამჯობინებ...

იშვა სამშობლო –რჩეულთა გენში;

ჩანექტრდა შეცნობა, ერთიან ფესვში;

შეიგძნეს მიწა–წყალი საარსებო არედ;

იწყეს მოვლა–პატრონობა რიგიანად...

აქ შემაჯამებელ ხარისხად, სიტყვა რიგიანად გამოვიყენეთ; ანუ საკმაოდ კარგად, ხეირიანადო, და არა უსაშველოდ განსაკუთრებული ნიჭითა და უნარითო, რადგან აბორიგენი, თავის მიწა–წყალთან ერათდ იწრთობა; მშვენდება, იზრდება და მტკიცდება და ასე შემდეგ და რადგან, ჩვენ გენეტიკურად აღმავალი ერი ვართ; მორიგების უნარიც, ამგვარ „აღმავლობაში“ შედის“...

ეს რომ არ გვქონოდა, აქომამდეც ვერ მოვიდოდით... რა თქმა უნდა, ერის საცხოვრისის ხეირიანად შენარჩუნება, მის გამორჩევით დაცვის უნარსაც გულისხმობს; მაგრამ, ერთავად ხმლითა და ფარით, როდი ხდებოდა ეს; გონივრულმა, ალღოიანმა... აღარ გავაგრძელებ... მაგრამ ამჯერად, ეროვნული თანხმობის მისაღწევად,– ყოველგვარი, მეტნაკლებალ ლოგიკას დაქვემდებარებული მცდელობა, მოსარიგებელ ჯგუფთა განწყობებში, უმადურ შეფასებებს აღძრავს;

ანუ „მორიგების“ მოსურნე, თავად ხდება დასაცავი...

ამიტომ, ისიც უნდა ითქვას, რომ ამხანად;

ბევრი საშოვრის ჟინთაა პატრიოტი, ზოგიც –ლიბერალი... ზოგიც კი, გარიგებებით, ქართველად წოდებული;

უცხოტომელის, წინააღდეგი, კი არ ვარ, მაგრამ, ისაა გასათვლისწინებელი, რამდენად შეესაბამება, მისი მთლიანი არსი, საქმიანობა, მოღვაწეობა ამ ქვეყნის, როგორც, თვითმყოფადი, გონივრულად აღმავალი სახელმწიფოს განვითარებას;

მოკლედ, ქართულ საზოგადოებაში უნდა განმტკიცდეს აზრი, ვინაც, ერის თვითმყოფადობის; კონსერვატიზმის, ლიბერალიზმის; სხვაგვარ მიმდინარეობების, თუნდაც, ერთობის მოსურნე მომრიგებელთა საძნელო და სახიფათო მისიის შესახებ, ილია ჭავჭავაძის შეხდულებებს, არამცთუ ძირეულად, ოდნავაც არ იცნობს, იმას, ქართულ პოლიტიკაში, არც არაფერი ესაქმება!

გულწრფელი მომრიგებელი, ისედაც უმადურობის არეალშია მოქცეული; პოლიტიკურ სივრცეში კი, დიდი ალბათობით შურისმაძიებლურ, ბევრად კი, გაუაზრებელ ლანძღვას დაიბედებს...