ხატოვანი მოტივაციები /ლიტერატურულ-შემეცნებითი ჟურნალი: არ გაბრიყვდე და არ დათმო…

Janri Gogeshvili

გაზიარებულია აუდიტორიასთან „საჯარო“

ახლახანს, ისევ შემახსენეს

https://gogjuansher.blogspot.com/2021/05/blog-post_13.html იმგვარი „პოლიტიკური ჟრიამულია“, რომ, ჯერ კიდევ 2021 წლის 13 მაისს, ჩემეულ ბლოგსფეროში გამოქვეყნებული, იუმორის პირობაზე „წინასწარმეტყველური“ პროგნოზის მომცველი პუბლიცისტური მინიშნებები, ისევ უნდა შეგახსენოთ... ჯ.გ.

თქვენ გააზიარეთ ეს თქვენს პროფილზე

თქვენი პოსტი არღვევს ჩვენს საზოგადოების სტანდარტებს სპამის შესახებ.

რა უნდა იცოდეთ

ჩვენმა ტექნოლოგიამ დაადგინა, რომ თქვენი შიგთავსი არ შეესაბამება ჩვენს საზოგადოების სტანდარტებს. ამის შედეგად, ჩვენმა ტექნოლოგიამ მიიღო შესაბამისი ზომები.

ჩვენ ვხელმძღვანელობთ ერთი და იმავე წესებით მთელ მსოფლიოში, რომლებიც ყველასთვის მოქმედებს.“

ამგვარმა, მორიგმა შეხსენებამ, თავად მე, უნებლიეთ, ორი ათეული წლის წინათ, გაზეთ „მესამე ათასწლეულში“ გამოქვეყნებული პუბლიცისტური წერილი – ეროვნული ცნობიერების ადეპტი _ თანამედროვე კულტურტრეგერების სამიზნე… _ ”მესამე ათასწლეული”, №18, 23-29 ივნისი. გამახსენა.

იყო შემთხვევა, როცა მაშინდელ პოლიტიკურ ასპარეზზე, თავისებურად წარმატებულმა პიროვნებებმა მიმანიშნეს, ჩვენ ხომ დემოკრატიას ვაშენებთ და ცნება „კულტურტრეგერებისა“ და „ეროვნული ცნობიერების ადეპტის“ ხაზგასმით წარმოჩენა, არამიზანშეშონილიაო... /რავარი დემოკრატიაც მოვაკვრახჭინეთ, ქე მოგეხსენებათ/

ხელისუფალთ, რომ მეტი წინდახედულება გამოეჩინათ, ახლა, საზოგადოება, არც, ამგვარი უკიდურესობისკენ იქნებოდა მიდრეკილი...

P.S.

სტატიაში ცნება „კულტურტრეგერი“ –ჩამორჩენილ ხალხებში განათლების შემტან პერსონებზე, ირონიულად მიგვანიშნებს...

ადეპტი

E. adept

Fr. adepte მომხრე, მიმდევარი

L. adeptus მიღწეული

რომელიმე სწავლების, იდეის მიმდევარი... ეროვნული ცნობიერების ადეპტი _ თანამედროვე კულტურტრეგერების სამიზნე… (პუბლიცისტიკა)

janri-juansher-gogeshvili-jg.blogspot.com

ეროვნული ცნობიერების ადეპტი _ თანამედროვე კულტურტრეგერების სამიზნე… (პუბლიცისტიკა)

–––

ბარემ, ერთ, ჩემს ლექსაც გავიხსენებ:

არ გაბრიყვდე და არ დათმო…

აქ, რომ მიწა შენს ნაკვალზე,
დახნულია, დათესილი,
ნერგჩაყრილი, მობიბინე
და ცის გუმბათს მორგებული,
ის ქმნის შენგან ციხე-ტაძარს
და მასშია დაფარული
ჭირთათმენა, სიტყვის გემო,
ტრფობის ალი, წვა გრძნეული…
ამ ხეების ფესვებშია
მკვიდრთა შენთა სისხლთა საზრდო,
სხვა ქვეყნისა, იმ სხვამ უწყის,
იქ, ქვა უჩანთ ფუძედ _ სანდოდ…
შენ, განგებამ სალოცავად, _
ეს გისაგზლა, მოგცა, განდო, _
მზით გამთბარი ვაზის გული
შენთვისა სცემს, შენთვის დარდობს…
შენ კი, ჰეი, სად მიიწევ,
ვის ნაგავში ითხრი ხაროს,
ვის ჰკიდია შენი მშვილდი,
შენს მაგივრად ვინ ვაჟკაცობს?!
შენი სივრცით ვინ გალაღდა, _
ფარი იგი, ვისთვის ფარობს,
ფრინველ-ნადირს ვინ გიხოცავს,
შენი ჩიტი, ვის უგალობს?!