...გვარიანი ასაკისდა მიუხედავად, ოტოტო, თითქოსდა მოულოდნელად გარდაიცვალა...
მაგრამ, ლალაოს დაფეხმძიმება, ქე მოესწრო... თავად ოთხმოცს მიტანებული ყოჩაღი
ბერიკაცი იყო, კარგა ხნის ქვრივი... შვილები საზღვარგარეთ მიმოფანტულიყვნენ– ისე
როგორც, ერთ დროს, მძლავრ დასახლებად ცნობილი, ამა სოფლის აბორიგენ ნაშიერთა
უმეტესობა... სოფელი, ახლა, თითქმის გატიალებული გახლდათ; ორიოდე დაჩაჩანაკებული
ბერიკაცისა და დედაბერის ამარა შემორჩენილი, მიგდებულ ნივთსა, უფრო ჰაგავდა... იყო
ერთი, შეუხედავი, გამხდარი, შინაბერა ლალაო, რომელიც, ისე საცოდავად გამოიყურებოდა, რომ მასთან ჟინის გაქარვება, თავის დროზე, სოფელში შემორჩენილ ვარგის მამრთაგან, არც არავის უფიქრია, და ისიც, სოფლის ნამუსად თვლიდა თავს, რადგან იმ სოფლის ქალური მოდგმის უმეტესობა, საზღვარგარეთ გახლდათ გახიზნული...
ოტოტო კი, რომელმაც ქვრივობის თოთხმეტი წელი, ისე მოლია, ქალთაგან არც იმიერში და არც
ამიერში, თითქოსდა, მოსანატრებელიც არვინ ჰყავდა, მასთან ჩვეულებისამებრ, ფულის სასესხებლად მისულ ლალაოს, ისე მოულოდნელად, ისე მძლავრად მოხვია ხელები, შეშინებულმა ქალმა იფიქრა
ჭკუიდან გადავიდა და ჩემი დაღრჩობა უნდაო... ოღონდ, შეიგრძნო თუ არა, ოტოტოს ასო, მის საშოში შეღწევას ჯიუტად ლამობდა, ცნობისმოყვარეობამ წასძლია, იმედი ჰქონდა, ეს ბერიკაცი, მაინც ვერაფერს გახდებაო, ისე, ქალური „კლდემამოსილების“ წარმოსაჩენად გაუძალიანდა, თითქოს მოვალეობის მიზნით წამოიკვნესა და უცებ, იმგვარად აღეგზნო... ოტოტოს, რომ არაფერი გამოსვლოდა, შესაძლოა, "უიღბლო" მოძალადე შემოკვდომოდა კიდეც,
თუმც, ბერიკაცმა, ნამდვილად იმარჯვა და ქალის გულიც დაიპყრო...
წავიდა მალვით წვა და ალერსი... ლალაოც საამო სისავსით აღივსო და ოტოტოსთვის იმდენად სასურველი გახდა, რომ სიბერისთვის გამოზოგილი ძალ-ღონე პირწმინდად ჩალია და თავადაც, ღირსეულად ჩაილია.
მის ორმოცზე ნათლად გამოისახა, ლალაო ორსულად იყო... სოფლის პატივისცემაც დაიმსახურა და რაღაცით, ბოკვერის მსგავსი ბიჭის გაჩენის შემდეგ, შვილებისგან უპატრონოდ მიგდებული
ოტოტოს დანატოვარი სახლისა და ადგილ-მამულის სრულფასოვანი მფლობელიც გახდა... მალე კი, სოფელში შემოხეტებული, ეთნოგრაფიულ მასალების მოძიებით დასაქმებული სწავლულის
ყურადღებაც მიიპყრო... ლალაომ თავიდნვე განუცხადა, მამაპაპისელ კერას ვერასგზით
მივატოვებო... ქალური ალღოთი გათვლილი ჰქონდა, სანამ ამ კაცისთვის, ერთადერთი ქალი
ვიქნები, გვერდზე გასახედი მიზეზიც არ ქნებაო... პირველ ოჯახზე და ქალაქზე
გულაყრილი კაციც, სულის ლაბირითებში, ჩახვეული განცდით მოეკიდა მამა-პაპათა
ისტორიულ საცხოვრისისადმი ქალის გამძფრებულ ერთგულებას და ქალაქიდან მოწვეულ
ჟურნალისტებსა და თანმდევ ოპერატორებს საქვეყნოდ განუცხადა მათი ქორწინებისა და
მამულიშვილური ზრახვების შესახებ... ისე, როცა, ჟურნალისტმა გოგოებმა, სასიყვარულო
„რომანის“ გამოძიება, მეტისმეტი ღიაობით ინდომეს, ბედის კვალობაზე მოვლენილმა
სასიძომ, სწავლულის პირობაზე იხუმრა: წყვილის ერთმანეთისადმი ლტოლვას,
არსებაში, განსაკუთრებით კი ტვინის ნეირონებში გამოწვეული ქიმიური რეაქციები
განსაზღვრას, ჩვენს შორის კი, ალქიმიური ლტოლვაც აღინიშნებოდაო... ტელევიზიებით
გადაცემულმა საქორწინო დღესასწაულმა, სოფელს, საქველმოქმედო ორგანიზაციების მიერ
შექმნილი მზის ენერგიაც შესძინა, რასაც მთავრობისგან გამოყოფილი საოჯახო მეურნეობის
ასაღორძინებლად გამოყოფილი გრანტიც მოჰყვა... მერე და მერე ლალაო მრავლაშვილიანი
დედაც გახდა. /ოტოტოს დანატოვარი კი, ტანადი და გონიერი იზრდებოდა, სტუმრად
ჩამოსული შეღერებული გოგოები მოსვენებას არ აძლევდნენ.../
სახელოვანი წყვილის
მიბაძვით, სოფელში ქალაქზე გულაყრილ ოჯახებმაც იწყეს დაბრუნება. და უკვე, ბევრ,
საზღვარგარეთ გახიზნულ ქალბატონსაც ქე შურდა მათი იჯახის ბედნიერებისა...
წყაროსთან, ჭორაობას შერჩენილი დედაბრები, შიგადაშიგ ოტოტოს მადლიერებით
იხსენებდნენ: სოფელი; აშკარა გადაშენებას გადაარჩინაო, ხუმრობდა ყველაზე
ენაწყლიანი... არც, ლალაოს დავიწყნოდა მისი ღვაწლი... თავისდა უნებლით აგონდებოდა,
ველური შემართებით აღგზნებული, უცაბედად, რომ ეძგერა... საამოდ აჟრჟოლებდა, და
თუმც, სოფელში დაბრუნებულ ქალებში, გამორჩეული დაქალებიც ჰყავდა, თავის არსებაში,
ოტოტოსადმი შემონახულ სათუთ მოგონებას, ვერავის უმხელდა... ტელევიზორში, სხვადასხვა
არხებზე, ამგვარი მიძალების გმობაზე ხშირად იმართებოდა დისკუსიები და ქრონიკული
შიში ჰქონდა, რომელიმე „გაავებულმა“ ცხონებულზე საჩივარი არ შეიტანოსო...
ჯ.გ.
/P.S.
იხილეთ –არშემჩნევის ხრიკომანია...
- ***გრიგალში*სად, ვინ, როგორ, რა ფერებში... _ ანუ, არც არაფერი ხდებოდა თითქოს... (ლაშქრული,კამპანელლა, ფოქსტროტი… ცნობილაძე, მავზოლეუმი და ისევ ცნობილაძე…აფრიკა დაამერიკა…)...*
V
***
